Orthognatische chirurgie Klasse 3 of mandibulair prognathisme
Wat is onderkaakprognatisme en hoe wordt het behandeld?
Perfil met Clase 3 en perfil después de tratamiento
Prognathisme, van het Griekse pro, “voorwaarts” en gnathos, “kaak”, is een dentofaciale misvorming met verschillende oorzaken (hoewel met een grote genetische component). Deze misvorming wordt beschreven door de aanwezigheid van een anteroposterieure discrepantie tussen de kaak en de bovenkaak, dat wil zeggen dat beide botstructuren niet goed met elkaar zijn uitgelijnd.

In gevallen van mandibulair prognathisme wordt de kaak ontwikkeld door overmaat ten opzichte van de bovenkaak en strekt de onderste tandboog zich naar voren uit voorbij de superieure, waardoor een klasse III-malocclusie ontstaat, ook wel bekend als onderbeet.

Skeletale malocclusie van klasse III met een prognatische kaak is een van de ernstigste maxillofaciale misvormingen, hoewel het belangrijk is om te onderstrepen dat dit alleen als een aandoening wordt beschouwd als het kauw-, spraak- of sociaal functioneren beïnvloedt vanwege een grote esthetische onbalans.

OORZAKEN VAN PROGNATISME OF KLASSE III EN HOE DEZE TE DETECTEREN
Prognathisme wordt beschouwd als een misvorming van bij uitstek genetische oorzaken, hoewel de etiologie nog steeds multifactorieel is. Een combinatie van overerving en omgeving kan dus malocclusie versterken of verminderen.

Onder de betrokken omgevingsfactoren kunnen we mondgewoonten, hypertrofie van amandelen of adenoïden, vroegtijdig verlies van tijdelijke tanden, endocriene veranderingen, enz. Noemen.

Volgens deze factoren manifesteert de misvorming zich op verschillende manieren:

Wanneer het kaakbot een abnormale overgroei vertoont (mandibulaire hyperplasie) ten opzichte van de bovenkaak, bekend als skeletklasse III.
Wanneer de prominente kaak het gevolg is van een gebitsprobleem, dat wil zeggen wanneer de tanden niet goed op elkaar zijn uitgelijnd.
Wanneer de patiënt een overmaat aan de kin heeft, kan hij een prognata-uiterlijk hebben, hoewel het strikt genomen geen klasse III is.

De meest nauwkeurige manier om elk type prognathisme te bepalen, is door middel van een cefalometrische analyse, aangezien dit evaluaties van de skeletbasis, hoeken van het occlusievlak, gezichtshoogte, evaluatie van zacht weefsel en anterieure tandhoeken omvat. Hierdoor kunnen berekeningen en evaluaties worden uitgevoerd die het mogelijk maken om de tand- en skeletrelaties objectief te bepalen en een behandelplan op te stellen.

Naast het bovenstaande moet de maxillofaciale chirurg ook een analyse van het zachte weefsel uitvoeren, waarbij de nasolabiale hoek, de verhouding van het zachte weefselgedeelte van de kin tot de neus en de relatie tussen de boven- en onderlip wordt beoordeeld.

Perfil con hipoplasia maxilar
PSEUDO-PROGNATISME OF MAXILAIRE HYPOPLASIE
Pseudoprognathie, maxillaire hypoplasie of valse prognathie is een botmisvorming waarbij de bovenkaak onderontwikkeld is. In de meeste gevallen is het een ontwikkelingsanomalie, maar het kan ook worden veroorzaakt door externe factoren, zoals slecht geplande tandextracties of ontbrekende tanden. Bij patiënten met een gespleten gehemelte is het een aangeboren aandoening.

In de meeste gevallen van pseudoprognathie is de bovenkaak niet alleen in het anteroposterieure vlak onderontwikkeld, maar vertoont hij ook tekortkomingen in het verticale of transversale vlak, waardoor het middelste derde deel van het gezicht van de patiënt verzonken lijkt en de onderkaak eruit springt en lijkt. erg groot, ook al heeft het eigenlijk een normaal formaat.

Aan de andere kant kunnen sommige patiënten beide misvormingen vertonen: mandibulaire prognathie en maxillaire hypoplasie; In deze gevallen leidt de onderste ontwikkeling van de bovenkaak tot een compensatiemechanisme in de onderkaak, dus beide botstructuren moeten tegelijkertijd worden gecorrigeerd met bimaxillaire orthognatische chirurgie.

 

BEHANDELING VAN MANDIBULAIR PROGNATISME
De aanpassing van de gezichtsgroei door dentofaciale orthopedie kan een effectieve methode zijn om skeletafwijkingen van de klasse III-kaak bij opgroeiende kinderen op te lossen. Als prognathisme wordt gediagnosticeerd op volwassen leeftijd, en afhankelijk van waar het voorkomt, zijn er verschillende behandelingsopties:

Voor een klasse III die alleen tandheelkundig is, is de geïndiceerde behandeling orthodontie, hoewel het belangrijk is te vermelden dat een functionele kruisbeet die in de loop van de tijd behouden blijft, skeletachtig kan worden, vandaar het belang van vroege behandeling.
Bij een overontwikkelde kin (een schijnbaar prognathisme, maar geen klasse II-maloclussie), bestaat de behandeling uit een mentoplastiek of een kinverkleining.
Voor een malocclusie van het skelet klasse III is orthognatische chirurgie noodzakelijk:
• Bimaxillaire chirurgie, waarbij de maxillofaciale chirurg operatief moet ingrijpen op het mandibulaire en maxillaire bot
• Monomaxilaire chirurgie, waarbij de maxillofaciale chirurg alleen inwerkt op een van de twee skeletstructuren.
Wanneer dezelfde patiënt mandibulair prognathisme en maxillaire hypoplasie heeft, is de aangewezen behandeling bimaxillaire orthognatische chirurgie. Bij deze ingreep kan de bovenkaak in drie dimensies bewegen om zijn tekortkomingen te compenseren en te segmenteren als hij transversale tekortkomingen vertoont. De kaak kan op zijn beurt naar voren of naar achteren worden bewogen om de bovenkaak in zijn ideale positie te vinden, afhankelijk van de behoefte van de patiënt. In deze gevallen is meestal ook een mentoplastiek nodig om een ​​beter esthetisch evenwicht van het gezichtsmasker te bereiken.
Wanneer het maxillaire defect zeer uitgesproken is met ernstige compressie, is het noodzakelijk om eerst een gehemelte-expansieprocedure (SARPE) uit te voeren, om het transversale probleem te corrigeren en vervolgens het anteroposterieure probleem te corrigeren met orthognatische chirurgie.

De reden dat correctieve chirurgie veel vaker aan beide kaken wordt uitgevoerd in plaats van slechts één, is in de meeste gevallen esthetisch. Volgens het esthetische referentievlak dat is ontworpen en gepubliceerd door Dr.Hernández Alfaro, moeten om een ​​correct evenwicht in de kenmerken van de patiënt te bereiken, zowel de bovenkaak als de kaak zich voor een verticale lijn bevinden die begint bij de basis van de neus en loodrecht staat. naar de grond. Aan de andere kant, als een mandibulaire orthognatische operatie wordt overwogen, moet er rekening mee worden gehouden dat er risicofactoren zijn die verband houden met een mandibulaire terugval, aangezien deze botbeweging een vernauwing van de luchtwegen met zich meebrengt en slaapstoornissen en / of slaapstoornissen kan veroorzaken. slaapapneu.

Het is belangrijk om te vermelden dat in de overgrote meerderheid van chirurgische gevallen van prognathie van de onderkaak of klasse III het noodzakelijk is om voor en na de ingreep een orthodontische behandeling uit te voeren. In de eerste preoperatieve fase wordt orthodontie gebruikt om de patiënt voor te bereiden op een operatie bij het verplaatsen van de kaken in de geplande positie. De postoperatieve orthodontische fase heeft tot doel de nieuwe relatie tussen beide kaken die met de operatie is bereikt, te behouden en de occlusale details aan te passen.

Dit type behandeling vereist de nauwe samenwerking van de orthodontist en de maxillofaciale chirurg, die vanaf het begin moet worden gecoördineerd in de aspecten van diagnose en behandeling. Ook moet de patiënt volledig worden geïnformeerd door de twee specialisten voordat de behandeling wordt gestart.

WAAROM MANDIBULAIR PROGNATISME OF KLASSE III
Het gemeenschappelijke kenmerk dat zowel een prominente onderkaak als een ingetrokken bovenkaak definieert, is dat in beide gevallen de patiënt een tandheelkundige malocclusie van klasse III heeft, dat wil zeggen dat de ondertanden zich voor de boventanden bevinden, een aandoening die bepaalde hardheid en agressiviteit voor de gelaatstrekken van patiënten met dit soort problemen.

De oplossing van het mandibulaire of klasse III prognathisme lost functionele problemen op, zoals ongemak bij het kauwen, pijn in het temporomandibulair gewricht (TMJ), en verbetert zelfs de dictie van de patiënt (die in veel gevallen lispelt). Bovendien wordt na de ingreep ook een grote esthetische verbetering bereikt: de gelaatstrekken worden zachter, fijner en harmonischer, waardoor de psychologische obstakels van het hebben van een gezichtsmisvorming worden geëlimineerd.